بررسی تغییرات مکانی برخی از خصوصیات خاک در ‏دشت ارومیه

مدیریت و برنامه ریزی مناسب خاک به­منظور بهره برداری مناسب از آن امری لازم بوده، در این رابطه پراکنش مکانی ویژگی های خاک از اهمیت زیادی برخوردار است. اصولاً بررسی های مکانی به­وسیله روش های زمین آماری شامل تخمین گر های آماری غیر پارامتری نظیر روش های tpss ، میانگین متحرک وزنی و یا روش های پارامتری زمین آماری نظیر کریجینگ و کوکریجینگ صورت می گیرد. این تحقیق با هدف بررسی ساختار مکانی برخی خصوصیات خاک شامل درصد آهک و شن و رطوبت اشباع خاک که در حاصلخیزی خاک موثر هستند، در بخش جنوبی دشت ارومیه به مساحت 36690 هکتار در شهرستان ارومیه استان آذربایجان غربی به انجام رسیده است. فاصله نیمرخ های خاکی مورد مطالعه بین 1300 تا 4700 متر بود. برای برآورد خصوصیات خاکی مذکور در نقاط نمونه برداری نشده، از روش های کریجینک، میانگین متحرک وزنی و کوکریجینگ در محیط gis استفاده شده است. برای مقایسه کارآیی تخمین گرهای مکانی و انتخاب روش مناسب میان­یابی، روش ارزیابی متقابل و متغیرهای آماری mae و mbe به­کار­گرفته شده است. پس از انتخاب روش مناسب میان­یابی برای برآورد خصوصیلت خاکی مورد بررسی ، نقشه های پراکنش مکانی آن­ها تهیه شد. براساس تعداد و حدود تغییرات داده ها، از قانون استورجس برای تعریف تعداد و فاصله طبقات در تهیه و طبقه بندی نقشه های مربوطه استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از این است که روش کریجینگ با ضریب همبستگی حداقل 0.83 و درصد خطای 3.98، برای برآورد مقادیر در نقاط فاقد داده های خاکی از دقت قابل قبولی برخوردار است.